Ιερατική Σύναξη για τις έμφυλες ταυτότητες στον Βόλο

 

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας η 4^η, εξ αναβολής, Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, υπό την προεδρεία του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου. Ομιλητής ήταν ο Πρωτ. Βασίλειος Θερμός, Παιδοψυχίατρος – Συγγραφέας, με θέμα «Έμφυλες ταυτότητες: ψυχολογικός και ποιμαντικός προβληματισμός».

          Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην πολύπλοκη διαδικασία διαμόρφωσης του φύλου, που ξεκινά γενετικά, συνεχίζεται ορμονικά και ολοκληρώνεται ψυχολογικά. Ακριβώς επειδή είναι διαδικασία πολύπλοκη και μακρά, είναι ευάλωτη σε ατυχήματα (δυσφορία φύλου). Στην συνέχεια, μίλησε για τις σύγχρονες θεωρίες περί φύλου, όπως η διάκριση βιολογικού και ψυχοκοινωνικού φύλου, ο Φεμινισμός του ΄60, σύμφωνα με τον οποίο η γυναίκα δεν γεννιέται, αλλά γίνεται, και η μετανεωτερικότητα από την δεκαετία του ΄90 και μετά, που δίδει έμφαση στην  υποκειμενική εμπειρία.

          Ο π. Βασίλειος αναφέρθηκε στην κουήρ θεωρία, σύμφωνα με την οποία, όλες οι ταυτότητες είναι κοινωνικές κατασκευές, ρευστές, οι διαχωρισμοί είναι καταπιεστικοί, γι’ αυτό αντιτίθεται στην διάκριση των φύλων.

          Ακολούθως, μίλησε για τα Διαφυλικά ή Μεσοφυλικά άτομα, εκείνα με γεννητικά όργανα αμφοτέρων των φύλων, με εξωτερικά γεννητικά όργανα του ενός φύλου, ενώ γεννητικά ανήκουν στο άλλο ή με μικτά φυλετικά χρωμοσώματα. Παρατήρησε ότι τα διεμφυλικά άτομα αισθάνονται ψυχική ταυτότητα του άλλου φύλου. Παρουσιάζουν συμφωνία χρωμοσωμάτων και εμφάνιση του άλλου φύλου. Κάποια προέβησαν σε αλλαγή φύλου, ιατρική ή νομική, επειδή αισθάνονταν ότι ψυχολογικά ανήκουν σε διαφορετικό φύλο από το βιολογικό. Όσον αφορά στην εξέλιξή τους, επεσήμανε ότι κάποιοι γίνονται ομοφυλόφιλοι, κάποιοι ζουν με ταυτότητα διεμφυλικού, ενώ κάποιοι αλλάζουν, με ψυχοθεραπεία ή χωρίς.

          Η δυσφορία φύλου, κατά τον π. Βασίλειο Θερμό, οφείλεται σε ιδεοψυχαναγναστική διαταραχή, σε οριακή διαταραχή προσωπικότητας, σε αυτιστικό φάσμα, σε ναρκισσιστική φαντασίωση. Γι’ αυτό, απαιτούνται προσεκτική ψυχιατρική αξιολόγηση και εις βάθος αποτίμηση του αιτήματος. Ο π. Βασίλειος αναφέρθηκε  στις αντιδράσεις που παρατηρούνται, πλέον, κατά του εν λόγω κινήματος, από γονείς οι οποίοι συσπειρώνονται, ενώ το κίνημα τις αποσιωπά και αγωνίζεται να μην γίνουν γνωστές, ασκεί τρομοκρατία στους ειδικούς, ενώ την ίδια στιγμή στο Λονδίνο έκλεισε κλινική, που με ιδιαίτερη ευκολία προέβαινε ακρίτως σε αλλαγές φύλου.

          Στην συνέχεια, ο ομιλητής μίλησε για τις τάσεις των ΛΟΑΤΚΙ κινημάτων, σύμφωνα με τα οποία, η ιδεολογία υπερισχύει της επιστήμης, κάθε διαφωνία πρέπει να φιμώνεται, οι ψυχίατροι – ψυχολόγοι γίνονται δεκτοί μόνον εάν επαναλαμβάνουν ακριβώς την ορολογία των κινημάτων. Ενώ είναι χαρακτηριστικό πως η προπαγάνδα του κινήματος έχει κυριαρχήσει απολύτως στο Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, ενώ διαθέτει διεθνείς διασυνδέσεις.

          Ο π. Βασίλειος παρατήρησε ότι για τα ως άνω ζητήματα χρειάζεται υπεύθυνη ενημέρωση, πρέπει ν’ αποφεύγονται τα φοβικά σύνδρομα, η προκατάληψη και η απέχθεια και σίγουρα πρέπει να ξεφύγουμε από το πολιτισμικό δίπολο «συντηρητικός – προοδευτικός».

          Προσεγγίζοντας το θέμα από θεολογική σκοπιά, ο π. Βασίλειος είπε ότι το φύλο είναι δώρο του Θεού και συνιστά την αφετηρία του καθενός μας για το άθλημα της κοινωνίας. Συμβαίνουν λάθη στην ανθρώπινη φύση, γι’ αυτό υπάρχει η ιατρική. Κάθε άνθρωπος δικαιούται μια ταυτότητα φύλου. Ο στόχος πρέπει να είναι ο άνθρωπος με δυσφορία φύλου να βοηθηθεί για να καταλήξει κάπου. Δεν πρέπει, ως Εκκλησία, να είμαστε κατά της αλλαγής φύλου, γενικώς και αδιακρίτως. Πάντα κάποιοι θα χρειάζονται αλλαγή φύλου, που η Εκκλησία πρέπει να τους κατανοεί και να τους ποιμαίνει. Δυστυχώς, η ποιμαντική αυτή δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς, αλλά πρέπει.

          Ολοκληρώνοντας, ο π. Βασίλειος κατέληξε σε συγκεκριμένες ποιμαντικές αρχές, ως προς την προσέγγιση των προσώπων με δυσφορία φύλου. Χρειάζεται, αδιακρίτως, αγάπη προς όλους, και καμία βιασύνη ως προς την αλλαγή φύλου. Ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για ανηλίκους, πρέπει να παραπέμπουμε σε σοβαρό ειδικό επιστήμονα. Οφείλουμε να αποσοβούμε την περιθωριοποίηση των ανθρώπων αυτών, να ηρεμούμε και να συμβουλεύουμε καταλλήλως τους γονείς.