Πάνδημος ο εορτασμός της Αγίας Παρασκευής στην Μητρόπολή μας

Πάνδημος ήταν και φέτος ο εορτασμός της μνήμης της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής στην Τοπική μας Εκκλησία, με επίκεντρο τον ομώνυμο πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Βόλου. Την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, στο προαύλιο του Ναού, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, παρουσία του Βουλευτού Μαγνησίας κ. Αθανασίου Λιούπη και πλήθους πιστών, τηρουμένων των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.



Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, ερμηνεύοντας τον στίχο εκ του απολυτικίου της Αγίας, «την ομώνυμόν σου πίστιν εις κατοικίαν κεκλήρωσαι», επεσήμανε ότι η Παρασκευή εγκολπώθηκε την Σταύρωση του Χριστού και την έκανε προσωπικό βίωμα και εμπειρία, που την οδήγησε στο Μαρτύριο, για την αγάπη του Χριστού: «Της Σταυρώσεως προηγήθηκε μία κένωση του Θεού, το μέγιστο γεγονός ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος και ακολούθησε η Ανάσταση. Αυτά είναι τα στοιχεία που συγκροτούν και την πνευματική μας ζωή μέσα στην Εκκλησία. Η Αγία Παρασκευή πέρασε μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία. Κένωσε τον εαυτό της, δηλ. άφησε το δικό της θέλημα και, με ταπείνωση δέχθηκε το θέλημα του Θεού. Αυτό πρέπει να επιδιώκουμε και εμείς, το θέλημά μας να ταυτίζεται με το θέλημα του Θεού. Η Αγία δέχθηκε το Μαρτύριο για την αγάπη του Θεού, αφού πρώτα αγάπησε πολύ τους ανθρώπους και κέρδισε την Ανάσταση και την Αθανασία. Αυτή οφείλει να είναι και  δική μας πορεία μέσα στην ζωή, να δίνουμε την μαρτυρία της πίστεως διαρκώς, για να γίνουμε μέτοχοι της Ανάστασης Εκείνου...».

Ανήμερα της εορτής, ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Ζαγοράς, παρουσία των κληρικών της περιοχής και πλήθους λαού. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας προεχείρησε σε Οικονόμο τον Εφημέριο του Ναού π. Γεώργιο Σταύρου. Εξήρε το ήθος, την ευλάβεια και την εργατικότητα του π. Γεωργίου και επεσήμανε ότι: «το οφίκιο αυτό είναι μια υπενθύμιση ότι ο Κύριός μας ταπεινώθηκε στους Μαθητές Του, για να μας διδάξει το πνεύμα της θυσίας, την ταπείνωση και την υπακοή, που πρέπει να διαθέτουμε, ως και την αγάπη προς τους ανθρώπους που διακονούμε…».